Omówimy teraz nasz pierwszy program.

Spójrzmy jeszcze raz na nasz kod źródłowy:

public class HelloWorld {
  public static void main(String[] args) {
    System.out.println("Witaj Swiecie!");
  }
}

Pierwsza linia – definicja klasy Hello World¶

Nasz program rozpoczyna się od zdefiniowania klasy HelloWorld.

Kod źródłowy Java zawsze znajduje się wewnątrz jednej bądź wielu klas. Klasa opakowuje pewną funkcjonalność. Ciało klasy zawarte jest pomiędzy dwoma nawiasami klamrowymi { }.

Klasy służą m. in. do opisu obiektów ze świata za pomocą zawartych w nich pól oraz metod, które reprezentują cechy oraz funkcjonalności różnych zjawisk i obiektów. Przykładem mogłaby być np. klasa Osoba, która miałaby takie pola jak imie, nazwisko, wiek, oraz metody takie jak idzDoPracy, zjedzSniadanie, czytajKsiazke. O klasach, metodach i polach klas będziemy uczyć się w jednym z kolejnych rozdziałów i przeznaczymy na ich naukę dużo czasu. Zwróćmy jednak jeszcze uwagę na dwie sprawy, które będą dla nas teraz istotne:

Druga linia – definicja metody main¶

W drugiej linii znajduje się początek metody main. Metoda to otoczka kodu odpowiedzialnego za wykonanie pewnego zadania.

Metoda main jest szczególna, ponieważ zawarty w niej kod definiuje, co robi nasz program. Czyli, w ramach uruchomienia naszego programu za pomocą komendy:

zadzieje się to, co umieścimy w ciele metody main. Ciało metody zdefiniowane jest jako instrukcje zawarte pomiędzy nawiasami klamrowymi { }.

Trzecia linia – wypisanie tekstu na ekran¶

Metoda main naszego pierwszego programu składa się z jednej instrukcji:

System.out.println("Witaj Swiecie!");

Instrukcja to wykonanie pewnej akcji – powyższa linijka odpowiedzialna jest za wypisanie na ekran napisu Witaj Swiecie!.

Odbywa się to poprzez użycie metody println jednej z klas z biblioteki standardowej, którą udostępnia nam Java. Po nazwie metody, w nawiasach, otoczony cudzysłowami, zawarty jest komunikat do wypisania, a na końcu instrukcji widnieje średnik. Kod nie zadziałałby, gdybyśmy zapomnieli o cudzysłowach, nawiasach, bądź średniku.

Zwróćmy jeszcze uwagę na średnik kończący linię:

Spójrzmy na poniższy przykład wypisujący dwie linie w oknie konsoli:

public class DoubleMessage {
  public static void main(String[] args) {
    System.out.println("Pierwsza linia.")
    System.out.println("Druga linia.");
  }
}

Na końcu trzeciej linii brakuje średnika – sprawdźmy, co stanie się, gdy spróbujemy skompilować powyższy kod – próba skompilowania tego kodu zakończy się błędem, a kompilator wypisze na ekran przydatny komunikat błędu:

Kompilator poinformował nas, że na końcu wskazanej linii spodziewał się średnika, którego nie znalazł. Co ważne, plik DoubleMessage.class (czyli skompilowana wersja naszego kodu) nie został wygenerowany, ponieważ w trakcie kompilacji kompilator napotkał powyższy błąd.

Jeżeli nasz kod będzie niepoprawnie zapisany (np. zabraknie średnika na końcu instrukcji), to proces kompilacji zakończy się niepowodzeniem, o czym powiadomi nas kompilator, wskazując problematyczne miejsca w naszym kodzie. Dzięki temu łatwo można zlokalizować i naprawić usterki w kodzie.